De Macarena dansen & The Flooded Forrest
Door: annerobinincambodja
Blijf op de hoogte en volg Anne Waaijer
20 Oktober 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Lieve Allemaal,
Daar zijn we weer met een stukje, geen zorgen; we zijn nog niet verdronken of weggespoeld, gelukkig! Vandaag is de eerste dag dat al het water in en rondom Thida’s House weg is, woehoe! De mannen van het huis zijn al de hele week druk in de weer met pompinstallaties en dergelijke. De kamers beneden worden nu klaar gemaakt, zodat alle vrijwilligers snel weer terug kunnen komen in het huis. De eerste dagen was de overstroming best grappig, maar omdat ons huis aan het eind van een hele lage straat ligt, bleef al het water dus staan en kon het niet weglopen, met als gevolg dat het ontzettend ging stinken en vies werd. De riolering was ook overstroomd, je kunt je dus wel indenken waar wij iedere dag doorheen moesten lopen! Ook kwamen er allerlei beesten op af, zoals schorpioenen, waar wij er 2 van hebben gespot. Het water van onze WC kwam ook steeds omhoog, waardoor we bang werden dat ie ging overstromen, maar gelukkig is dat nét niet gebeurd.
Dinsdag en woensdag zijn we niet naar school geweest, omdat de wegen nog ondergelopen waren, maar donderdag konden we weer beginnen. Gelukkig maar, want we begonnen ons nogal te vervelen in het huis. De lessen gingen weer erg goed én we hebben onszelf ook weer lekker voor schut gezet haha. Donderdag hadden we namelijk bedacht om na de pauze een leuk half uurtje muziek met de kinderen te gaan doen. Daar hoort natuurlijk dansen en zingen bij, dus hebben wij de kinderen de Macarena aangeleerd. Wij gingen met ze op het middenplein staan, wat de rest van de school en de leraren ook wel interessant vonden, dus iedereen kwam kijken. Het kwam erop neer dat de kinderen er niet veel van begrepen en wij dus een soort van privé voorstelling aan het geven waren, waar iedereen heel veel lol omhad. We kwamen tot de conclusie dat we maar beter een beetje gekke juffen dan saaie juffen kunnen zijn, laten we het daarbij houden ;)!
Vrijdag hebben we dit nog even voortgezet door een verhaal over 2 vissen uit te gaan beelden. Robin stond voor de klas met twee vissen op stokjes en ik was het verhaal aan het vertellen met allerlei rare stemmetjes; in ieder geval vonden de kinderen het een groot succes haha!
Vrijdagavond begon het weer te regenen, en zaterdagochtend regende het nog steeds. Dit was niet zo best, want we zouden die dag naar The Flooded Forrest gaan. Gelukkig klaarde het in de loop van de ochtend wel weer een beetje op. In tuktuk’s vertrokken we weer met een grote groep richting het water. Daar aangekomen klommen we in een boot die ons via het Tonlé Sap meer eerst naar een Floated Village en daarna naar The Flooted Forrest zou brengen. Bij het drijvende dorp zijn we even uitgestapt en door het vieste water waar we ooit in hebben gelopen (je slippers kreeg je steeds bijna niet uit de modder getrokken en ik weet niet wat we allemaal aan onze benen en tenen voelden…) zijn we bij een huis beland waar we even binnen mochten kijken hoe de mensen in zo’n dorp leven. Dit is best wel bijzonder, want de mensen doen echt ALLES in dat water. Ze gebruiken het alleen niet meer als drinkwater, omdat daar teveel mensen ziek van werden… Op de terugweg wilde ik een paal vastpakken, omdat ik bijna uitgleed in dat vieze water. Daar bleken dus allemaal mieren op te zitten, die heel erg gemeen kunnen steken! Ik had allemaal bulten op mijn hand, maar gelukkig trokken die na een paar uur weer weg. Onze chauffeur die ook mee was, stond op ons te wachten om ons weer te helpen, we denken dat hij ons een beetje zielig vindt haha.
In twee boten gingen we toen verder naar The Flooded Forrest, wat een beetje lijkt op een mangrovebos wat je kent uit Expeditie Robinson. Als je hier heel veel in doorvaart, schijn je krokodillen, apen en slangen te kunnen zien. Wij kwamen niet zo ver, omdat onze boten anders vast zouden lopen. Het zag er allemaal heel sprookjesachtig uit, behalve dat het water heerlijk bruin was. Toen kwamen we tot de conclusie dat we de hele dag op die dobberende boten moesten blijven zitten, wat op zich niet zo erg is, behalve als je zeeziek bent zoals wij. De mannen hadden gelukkig wat hangmatten in de bomen opgehangen waar je in kon liggen, dus dit hielp wel een beetje. Robin besloot om in het water te gaan zwemmen, omdat dit ook scheen te helpen. Ze sprong erin met een wit shirt, en kwam eruit in een bruin shirt! Je kon ook in de bomen klimmen en vanuit daar in het water springen, wat allemaal erg leuk was. We hebben met z’n allen op de boot gegeten en na een tijdje zijn we weer doorgevaren naar het Tonlé Sap meer, omdat we ons daarin schoon zouden kunnen zwemmen. Dit meer was inderdaad een stuk schoner. We hebben daar lekker in gezwommen en zijn ook een paar keer van het dak van de boot in het water gesprongen. We moesten wel oppassen van Jeack, ‘because there are big whales in the water!’ Big whales? Hij bleek ‘big waves’ te bedoelen, haha.
Toen we omhoog keken zagen we een gigantische regenbui/storm aankomen, dus we moesten supersnel alles inladen en vertrekken in de boot. We vaarden tegen de stroming in, dus het duurde extra lang om terug te komen, en we zagen de storm steeds dichterbij komen.
Iedereen was helemaal doorweekt door het water en de regen en we hadden het dus erg koud. Bij thuiskomst stond ook nog een heerlijk koude douche op het programma, fijn! Op dat soort momenten mis je echt je lekkere warme douche thuis, maar goed, we hebben het weer overleefd.
Die avond zijn we nog uit eten en uit geweest met de hele groep, in onze groepsshirts.
Maandag hadden we een afscheidsdiner van Tash, Andy en Garreth die ons helaas gingen verlaten, wat wij wel heel jammer vinden! Er komen vandaag 7 nieuwe vrijwilligers aan, we zijn benieuwd!
En omdat wij toch al alles samen doen, kon het bijna niet anders dat we ook samen ziek werden. En ja hoor, dat gebeurde ook! Robin kreeg ineens allemaal rode vlekjes over haar hele lichaam en een soort griepaanval (wat heel zielig was), terwijl ik alleen maar op de WC zat en leegliep (de details laten we even achterwege) en ook een soort griepaanval kreeg. Met Robin zijn we naar de dokter gegaan, die zei dat ze een virus had wat gewoon over moest gaan en waar hij niet zoveel aan kon doen, en gelukkig zijn de vlekjes na 4 dagen verdwenen. Met mij gaat het vandaag ook weer iets beter, alleen ben ik nog heel erg slap en moe. Volgens de programma coördinator moet je lichaam hier ook twee keer zo hard werken als thuis en dat merkten we wel even. Het is hier NIET leuk om ziek te zijn, omdat het veel en veel te heet is en je de hele dag dus voor de ventilator moet gaan liggen om het nog een beetje koel te krijgen. Maandag heb ik alleen les gegeven, dinsdag zijn we allebei niet gegaan en vandaag gaat Robin alleen, ik hoop dat we donderdag weer samen kunnen!
We houden jullie weer op de hoogte van alle ins and outs in Cambodja en we vinden het nog steeds heel leuk dat jullie zoveel lieve berichtjes achter laten! Blijf dat vooral doen, want zeker deze dagen missen we thuis toch wel een beetje heel erg!
Liefs! Robin & Anne
Daar zijn we weer met een stukje, geen zorgen; we zijn nog niet verdronken of weggespoeld, gelukkig! Vandaag is de eerste dag dat al het water in en rondom Thida’s House weg is, woehoe! De mannen van het huis zijn al de hele week druk in de weer met pompinstallaties en dergelijke. De kamers beneden worden nu klaar gemaakt, zodat alle vrijwilligers snel weer terug kunnen komen in het huis. De eerste dagen was de overstroming best grappig, maar omdat ons huis aan het eind van een hele lage straat ligt, bleef al het water dus staan en kon het niet weglopen, met als gevolg dat het ontzettend ging stinken en vies werd. De riolering was ook overstroomd, je kunt je dus wel indenken waar wij iedere dag doorheen moesten lopen! Ook kwamen er allerlei beesten op af, zoals schorpioenen, waar wij er 2 van hebben gespot. Het water van onze WC kwam ook steeds omhoog, waardoor we bang werden dat ie ging overstromen, maar gelukkig is dat nét niet gebeurd.
Dinsdag en woensdag zijn we niet naar school geweest, omdat de wegen nog ondergelopen waren, maar donderdag konden we weer beginnen. Gelukkig maar, want we begonnen ons nogal te vervelen in het huis. De lessen gingen weer erg goed én we hebben onszelf ook weer lekker voor schut gezet haha. Donderdag hadden we namelijk bedacht om na de pauze een leuk half uurtje muziek met de kinderen te gaan doen. Daar hoort natuurlijk dansen en zingen bij, dus hebben wij de kinderen de Macarena aangeleerd. Wij gingen met ze op het middenplein staan, wat de rest van de school en de leraren ook wel interessant vonden, dus iedereen kwam kijken. Het kwam erop neer dat de kinderen er niet veel van begrepen en wij dus een soort van privé voorstelling aan het geven waren, waar iedereen heel veel lol omhad. We kwamen tot de conclusie dat we maar beter een beetje gekke juffen dan saaie juffen kunnen zijn, laten we het daarbij houden ;)!
Vrijdag hebben we dit nog even voortgezet door een verhaal over 2 vissen uit te gaan beelden. Robin stond voor de klas met twee vissen op stokjes en ik was het verhaal aan het vertellen met allerlei rare stemmetjes; in ieder geval vonden de kinderen het een groot succes haha!
Vrijdagavond begon het weer te regenen, en zaterdagochtend regende het nog steeds. Dit was niet zo best, want we zouden die dag naar The Flooded Forrest gaan. Gelukkig klaarde het in de loop van de ochtend wel weer een beetje op. In tuktuk’s vertrokken we weer met een grote groep richting het water. Daar aangekomen klommen we in een boot die ons via het Tonlé Sap meer eerst naar een Floated Village en daarna naar The Flooted Forrest zou brengen. Bij het drijvende dorp zijn we even uitgestapt en door het vieste water waar we ooit in hebben gelopen (je slippers kreeg je steeds bijna niet uit de modder getrokken en ik weet niet wat we allemaal aan onze benen en tenen voelden…) zijn we bij een huis beland waar we even binnen mochten kijken hoe de mensen in zo’n dorp leven. Dit is best wel bijzonder, want de mensen doen echt ALLES in dat water. Ze gebruiken het alleen niet meer als drinkwater, omdat daar teveel mensen ziek van werden… Op de terugweg wilde ik een paal vastpakken, omdat ik bijna uitgleed in dat vieze water. Daar bleken dus allemaal mieren op te zitten, die heel erg gemeen kunnen steken! Ik had allemaal bulten op mijn hand, maar gelukkig trokken die na een paar uur weer weg. Onze chauffeur die ook mee was, stond op ons te wachten om ons weer te helpen, we denken dat hij ons een beetje zielig vindt haha.
In twee boten gingen we toen verder naar The Flooded Forrest, wat een beetje lijkt op een mangrovebos wat je kent uit Expeditie Robinson. Als je hier heel veel in doorvaart, schijn je krokodillen, apen en slangen te kunnen zien. Wij kwamen niet zo ver, omdat onze boten anders vast zouden lopen. Het zag er allemaal heel sprookjesachtig uit, behalve dat het water heerlijk bruin was. Toen kwamen we tot de conclusie dat we de hele dag op die dobberende boten moesten blijven zitten, wat op zich niet zo erg is, behalve als je zeeziek bent zoals wij. De mannen hadden gelukkig wat hangmatten in de bomen opgehangen waar je in kon liggen, dus dit hielp wel een beetje. Robin besloot om in het water te gaan zwemmen, omdat dit ook scheen te helpen. Ze sprong erin met een wit shirt, en kwam eruit in een bruin shirt! Je kon ook in de bomen klimmen en vanuit daar in het water springen, wat allemaal erg leuk was. We hebben met z’n allen op de boot gegeten en na een tijdje zijn we weer doorgevaren naar het Tonlé Sap meer, omdat we ons daarin schoon zouden kunnen zwemmen. Dit meer was inderdaad een stuk schoner. We hebben daar lekker in gezwommen en zijn ook een paar keer van het dak van de boot in het water gesprongen. We moesten wel oppassen van Jeack, ‘because there are big whales in the water!’ Big whales? Hij bleek ‘big waves’ te bedoelen, haha.
Toen we omhoog keken zagen we een gigantische regenbui/storm aankomen, dus we moesten supersnel alles inladen en vertrekken in de boot. We vaarden tegen de stroming in, dus het duurde extra lang om terug te komen, en we zagen de storm steeds dichterbij komen.
Iedereen was helemaal doorweekt door het water en de regen en we hadden het dus erg koud. Bij thuiskomst stond ook nog een heerlijk koude douche op het programma, fijn! Op dat soort momenten mis je echt je lekkere warme douche thuis, maar goed, we hebben het weer overleefd.
Die avond zijn we nog uit eten en uit geweest met de hele groep, in onze groepsshirts.
Maandag hadden we een afscheidsdiner van Tash, Andy en Garreth die ons helaas gingen verlaten, wat wij wel heel jammer vinden! Er komen vandaag 7 nieuwe vrijwilligers aan, we zijn benieuwd!
En omdat wij toch al alles samen doen, kon het bijna niet anders dat we ook samen ziek werden. En ja hoor, dat gebeurde ook! Robin kreeg ineens allemaal rode vlekjes over haar hele lichaam en een soort griepaanval (wat heel zielig was), terwijl ik alleen maar op de WC zat en leegliep (de details laten we even achterwege) en ook een soort griepaanval kreeg. Met Robin zijn we naar de dokter gegaan, die zei dat ze een virus had wat gewoon over moest gaan en waar hij niet zoveel aan kon doen, en gelukkig zijn de vlekjes na 4 dagen verdwenen. Met mij gaat het vandaag ook weer iets beter, alleen ben ik nog heel erg slap en moe. Volgens de programma coördinator moet je lichaam hier ook twee keer zo hard werken als thuis en dat merkten we wel even. Het is hier NIET leuk om ziek te zijn, omdat het veel en veel te heet is en je de hele dag dus voor de ventilator moet gaan liggen om het nog een beetje koel te krijgen. Maandag heb ik alleen les gegeven, dinsdag zijn we allebei niet gegaan en vandaag gaat Robin alleen, ik hoop dat we donderdag weer samen kunnen!
We houden jullie weer op de hoogte van alle ins and outs in Cambodja en we vinden het nog steeds heel leuk dat jullie zoveel lieve berichtjes achter laten! Blijf dat vooral doen, want zeker deze dagen missen we thuis toch wel een beetje heel erg!
Liefs! Robin & Anne
-
20 Oktober 2010 - 07:08
Kirsten:
Hallo meiden,
Wast een verhalen!! En wat een ervaringen. Ik hoop dat jullie beiden snel weer helemaal op de been zijn en weer volop kunnen gaan beleven en genieten. Misschien is de vogeltjes-dans iets voor de volgende voorstelling?! =) -
20 Oktober 2010 - 15:29
Annemarie :
Hi ladies,
Zoals de engelse zeggen "hang in there" ..
Wat een ervaringen. Het is altijd geweldig om het e.e.a. met jullie mee te beleven.
Just for your information. It is freezing in Yorkshire. They are saying that the winter is going to be very cold again ...
Anne, misschien wel net zoveel sneeuw als vorig jaar!
Geniet ervan. -
20 Oktober 2010 - 16:58
Marieke:
Heee meiden!
Gelukkig dat jullie niet verdronken zijn! Die macarena moeten jullie maar een keertje in Incasa doen. Ik ben benieuwd! KUS! -
20 Oktober 2010 - 17:56
Tjeerd:
Hoi meiden,
Gelukkig dat dat water weer een beetje zakt zeg. Ik moest erg lachen om jullie dansje en om jouw verslag, Anne; ik vind dat jij heel goed kan schrijven. Groetjes en sterkte met alles! -
21 Oktober 2010 - 15:56
Evie:
Lieve meisjes, jullie maken een hoop mee! Hopelijk kan jullie lichaam cambodja inmiddels een beetje aan en worden jullie niet meer ziek! Pas op jullie zelf en geniet van alles om je heen, ook van de mindere dingen! xx -
22 Oktober 2010 - 14:51
Door:
Hai lieve meiden,
Wat een gedoe weer allemaal. Nou, je hebt de belevenissen van je leven. Heb je iets op over te praten op verjaardagen... in ieder geval geen saaie verhalen! Hoop wel dat het verder allemaal goed met jullie gaat en dat jullie niet weer ziek worden.
Grappig van die Macarena, ik zie jullie in gedachten al staan... kan me voorstellen dat de kinderen het leuk vonden, gekke juffen! dat zien ze vast niet zo vaak. Maar ja, beter gek dan saai, toch?! Nou, we zijn weer benieuwd naar een volgend optreden en belevenissen van jullie... Hou 'm hoog en droog! Veel succes met alles. Love you, liefs Door -
28 Oktober 2010 - 10:45
Trees:
Dansen doet het gewoon overal goed. Daar heb je geen taal voor nodig. Ik dans hier op school ook heel wat af met de kids. Gaan letterlijk de remmen los! ook prettig als er net nieuwe ouder of andere "vreemden"langs je klas lopen. Veel plezier. -
29 Oktober 2010 - 08:58
Patricia:
Oh gelukkig, ik hoor net van de moeder van Robin dat jullie inmiddels weer volop les aan het geven zijn. Ik was even bang dat jullie in het ziekenhuis lagen of zo... zo stil.
Wat gaat de tijd nu snel, vast nog wel leuke uitstapjes in het verschiet voordat jullie in het vliegtuig stappen.
Have fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
