Pchum Ben in Pnhom Pen
Door: annerobinincambodja
Blijf op de hoogte en volg Anne Waaijer
09 Oktober 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na een enerverend weekendje zijn wij weer 'home sweet home' in Siem Reap. Het voelt steeds meer als thuiskomen na een tripje hier, dus dat is wel fijn!
Natuurlijk gaat er hier geen weekend voorbij zonder dat wij iets spannends/vervelends/leuks/grappigs meemaken, dus vandaar deze blog!
Maandag en dinsdag moesten wij nog les geven, en na de hele goede afgelopen week, hadden we weer hoge verwachtingen. Helaas, er waren dit keer niet zoveel kinderen (ongeveer 50) omdat de feestdagen er dus aankwamen. De kinderen waren al lekker met hun hoofdjes bij het feest, dus ze hadden geen zin om te leren. Dus dat ging niet helemaal super. Daarom hadden we voor dinsdag een leuke les bedacht met muziek en dansen, doet natuurlijk net de enige dag dat wij de 'stereo-installatie' willen gebruiken, dat ding het niet! Dus wij improviseren, en met ons zangtalent kun je begrijpen dat dat ook geen groot succes was;)!
Maar goed, volgende week weer een nieuwe week en een mooi pluspunt: wij hadden vanaf woensdag 5 dagen vrij voor Pchum Ben (voorvaderfestival). De groep had hele plannen om naar Kampot te gaan, aan de andere kant van het land, maar wij zagen dit niet helemaal zitten met de lange reis, het drukke schema en het feit dat we maandagochtend terug zouden komen en dus maandagmiddag weer les moesten geven. Door de hitte en alle ervaringen wordt je hier erg snel moe, en we moeten daarom niet vergeten om ook nog wat rust te pakken!
Daarom leek het ons een goed idee om donderdagochtend naar Pnhom Pen vertrekken, om daar het Genocide museum en The Killingfields van de Rode Kmer, de Zilveren Pagode en het Koningspaleis en andere dingetjes te gaan bekijken. 2 andere meisjes gingen daar toevallig ook heen, en uiteindelijk besloten nog 3 andere meisjes zich bij ons aan te sluiten. Dit nam niet iedereen ze in dank af, maar wij zijn ook zoooo leuk natuurlijk!;)
We hadden woensdag nog even een rustig dagje, toen hebben een grotere markt bezocht met meer kleding ed, wat erg leuk was.
Donderdagochtend vertrok onze bus om 8.30 uur richting Phnom Pen, de reis ging prima, 5,5 uurtjes later kwamen we aan (en dat is voor Cambodjaanse begrippen heeel kort). Een nadeel: het regende cats and dogs! Niet normaal, de hemel kwam weer lekker naar beneden storten. Wij dus met al onze backpacks proppen in een tuktuk met z'n 5en, en tijdens de rit naar ons hostel hebben wij plassen met water over ons heen gekregen, wij alleen maar gillen haha. We waren door- en doornat! Gelukkig hadden we geen poncho's meegenomen, ik dacht dat we die echt niet nodig hadden, oeps. Het was me wat. Tot overmaat van ramp was het hostel waar Anna en Mel (de 2 meiden die vanuit Kampot waren gereisd) zaten, vol. Robin en ik konden uiteindelijk nog wel bij hen op de kamer, omdat er 2 kleine twijfelaars instonden. De andere 3 gingen op zoek naar een ander hostel.
In ons hostel was het een drukke boel (zo kun je het omschrijven...) met allerlei alternatieve backpackers; lang leve de lol en wie ruimt mijn rotzooi op? We vonden het in het begin nog wel grappig, totdat we er die nacht gingen slapen, maar daar later meer over!
Door de regen konden we die dag eigenlijk niet zoveel doen.. dus na een hapje te hebben gegeten, was de rest moe en ging slapen. Dit leek ons niet het beste plan, omdat wij dan net zo goed thuis hadden kunnen blijven! Dus wij hebben een beetje in de straat rondgewandeld, en kwamen toen langs een Thai Massage salon. 'Lady you want massage?' Dat moet je ons geen twee keer vragen! Dus wij daar naar binnen, en het was een onwijs goede service voor de 8 dollar per uur die wij moesten betalen. We lagen gelukkig samen in een kamertje met een mooie 'pyjama' aan, onze voetjes werden met rozenwater gewassen en de massage was echt HEERLIJK! Gelukkig niet zo'n halve martelpartij, maar het was een hele goede. Achteraf kregen we nog een kopje Thaise thee, en toen konden we er weer helemaal tegenaan! We ontmoetten de rest voor het avondeten in een soort van cafeetje voor backpackers. We hebben lekker gegeten en toen kwamen we erachter dat er beneden een voetbal- én pooltafel stond. Robin en ik hebben ons nieuwe talent ontdekt, want we hebben Engeland 2x ingemaakt en later heb ik zelfs gewonnen van één of andere jongen uit Engeland, die dat niet zo leuk vond haha. Hij was met aantal vrienden, dus we hebben nog een potje pool gespeeld, onze eerste keer, en wat een talenten! Robin scoorde drie ballen achter elkaar, goed bezig! Voor mij was het misschien niet helemaal eerlijk, ik had wat hulp (zie foto)!;)
Om 12 uur vonden we het wel een goede tijd om naar huis te gaan, omdat we een heel druk programma hadden voor de volgende dag. We wilden om 9 uur vertrekken naar het S21 museum, dan The Killingfields, dan The Russian Market en dan The Royal Palace en The Silver Pagoda.
Dus wij gingen vol goede moed naar ons 'Top Banana, you'll never walk again..'hostel. Niet dus! Lagen we in bed, beginnen die gekke backpackers ineens een feestje te bouwen, zowat in onze kamer. We hadden voor hetzelfde geld in een discotheek konden staan, het was echt niet normaal! Die muziek ging door tot half 3, dus we dachten eindelijk te gaan slapen, begint een meisje die een Valium had ingenomen ineens te snurken! Gelukkig heeft Robin haar subtiel op haar zij gerold, maar inmiddels was het 4 uur. Om 6 uur kwam er wéér muziek en ging ze wéér snurken, dus werden we weer wakker. We waren helemaal brak toen onze wekker om half 7 ging, en daar kwam dus nog die lange dag!
Alleen het snurkmeisje was uitgeslapen haha, dus iedereen was super moe en al een beetje chagerijnig. We hebben wel even lekker ontbeten, alhoewel alles wel veel duurder was dan in Siem Reap, voor onze begrippen dan, dus we moeten hierna even gaan budgetteren.
Na het ontbijt hebben wij ingecheckt in het hostel waar de andere meisjes sliepen, omdat we het echt niet nog een nacht in die herrie zouden volhouden. Gelukkig waren dat hele mooie kamers, met airco en warme douche en lekker stil! Om 9 uur vertrokken we lopend naar het S21-museum. We hadden hier al wel over gelezen en hehoord, maar om dit in het echt te zien, is toch wel iets heel anders. De gevangenis was eerst een school, de speeltoestellen staan nog in het gras, wat het nog raarder maakt. De Rode Kmer bracht hier mensen naartoe die op de één of andere manier een gevaar voor hen vormden. Ze wilden dat de hele bevolking op het land ging werken, want zo waren ze geen bedreiging voor hen. Hoger opgeleiden werden daarom opgepakt en in het S21 cellenblok gegooid. Ook weeskinderen (want die zijn alleen maar een last), families van hoger opgeleiden (ook met vrouwen en baby's), mensen die uberhaupt een mening hadden, maar ook gewoon mensen die ze zomaar van de straat plukten om te laten zien dat ze heel veel macht hadden. Deze mensen kwamen dan terecht in het cellencomplex van het S21, waar de cellen zo klein zijn, dat je er al claustrofobisch van wordt als je er alleen al even instaat. Het meest indrukwekkende van dit hele complex is nog wel, dat alles zo achtergelaten is en dus nog precies hetzelfde is. Hierdoor zie je dus nog bloedvlekken op de muren zitten en ruikt alles nog vies. Ook hangt er daarom een hele trieste sfeer, die moeilijk uit te leggen is. De mensen werden daar onophoudelijk gemarteld in kleine kamertjes waar één bed stond; nagels werden uitgetrokken, ze werden half verdronken, ze werden opengesneden en er werden beesten in de wonden gegooid, ze werden geslagen, gesneden, je kunt het zo vreselijk niet bedenken. Soms lieten ze de mensen langzaam doodbloeden, omdat ze geen geld aan kogels wilden besteden. In die kamertjes hangen nog foto's van dode gemartelden die ze daar zo aantroffen na de bevrijding van de Rode Kmer.
Het meest indrukwekkende vonden wij het blok waarin alle foto's hingen van de tienduizenden gevangen, gemartelden en vermoorden mannen, vrouwen en kinderen. Als de mensen binnen werden gebracht kregen ze een nummertje en werd er een foto van ze gemaakt. Soms werd er ook nog een foto van ze gemaakt na de marteling of na de dood.
Het ergste om te zien vonden wij de foto's en verhalen van de kinderen en baby's en wat er met hen werd gedaan. Er was een boom (die we later zagen bij The Killing Fields), waar de baby's net zolang met hun hoofd tegenaan werden geslagen totdat hun schedel en hersenen moes was. Ook gooiden ze baby's en kleine kinderen in de lucht en schoten ze dan dood. Het leek op kleiduifschieten zeg maar. Het was allemaal heel vreselijk om te zien en het deed je ook denken aan bijvoorbeeld de Duiters in de Tweede Wereldoorlog, en dat het dus op zoveel plekken is gebeurd en nog steeds gebeurd. Wij konden het echt niet begrijpen. En bij het nabespreken met de groep kwamen we ook tot de conclusie dat het maar beter is als je het niet begrijpt want het is iets wat gewoon niet mag gebeuren. We vonden het echt niet leuk, je moest zeg maar eerder huilen, maar het was wel heel goed om gezien te hebben, zeker omdat het zo kort geleden is gebeurd en zo'n groot deel uitmaakt van de Cambodjaanse geschiedenis. Als de mensen gemarteld en gedood waren, werden ze 15 km buiten de stad in grote massagraven gegooid, The Killing Fields. Hier zijn wij met een tuktuk heen gegaan. We hebben een film bekeken en alle massagraven, die inmiddels zijn leeg gehaald. Het waren er echt heeeeel veel! Het is raar, want als je daar loopt, heeft het iets weg van een rustgevend park. Alle schedels en andere botten van de overledenen zijn volgens het Boeddhistische geloof opgeslagen in een hele grote toren waar rijen en rijen botten te zien zijn. Ook liggen er bewaarde kleren. Sommige graven zijn aangeduid met een bordje, zoals: Hier lagen 100 naakte vrouwen en kinderen, hier lagen 450 mensen (het grootste graf), hier lagen allemaal lichamen zonder hoofd. Ook zagen we een boom waar ze vroeger luidsprekers aan hadden hangen waar muziek uitkwam, om zo te voorkomen dat de nog levenden het gejammer van de gemartelden niet hoorden. Naast die boom stond de boom waar de babyhoofdjes tegenaan werden gesmeten. Het schijnt dat vlak na de bevrijding de hersentjes er nog op zaten ... We schrokken ons opeens dood, want we keken naar beneden en zagen dat op het pad waar we liepen allemaal kledingstukken uit de modder staken. Door de regen spoelen steeds meer grondlagen weg, en hierdoor komen die kleren dus tevoorschijn. We wilden er niet op stappen, maar soms kon het niet anders..
Het is heel erg moeilijk om uit te leggen wat we daar hebben gezien en vooral gevoeld, maar we hopen dat dit jullie toch een kleine indruk geeft van alles.
Na de lunch was iedereen moe, chagerijnig, etc, en wat bleek? De Russische markt was ook nog eens dicht, door de feestdagen. Dus alleen Robin en ik gingen naar het Paleis en de Pagode. Kwamen we daar aan, blijkt deze ook gesloten te zijn! Dat was wel even een grote teleurstelling... We zijn maar terug gegaan naar het hostel, want Robin had het ook even gehad (moe, hoofdpijn: hielp niet echt mee toen ze ook nog keihard haar hoofd stootte tegen de muur achter het bed). Ik wilde nog wel iets doen/zien, dus ik besloot om achterop een motor naar een tempel bovenop een berg middenin de stad te gaan. Het was erg leuk, omdat ik bijna de enige toerist was, en iedereen daar kwam om offers te brengen aan hun grootouders. Ik werd wel een beetje gek aangekeken, maar niet lastig gevallen gelukkig. Ik had een mooi uitzicht over de stad en ook de tempel was erg mooi. Ik spotte zelfs nog 2 aapjes die de fruitoffers aan het opeten waren! Terug in de tuktuk was de chauffeur een beetje de weg kwijt, waardoor ik een tour door de stad kreeg, wat erg leuk was. Ik heb de buitenkant van het Koningspaleis toch nog gezien en ook zag ik allemaal feestvierende mensen op straat met muziek en gezelligheid. Terug in het hostel hebben we even rustig aan gedaan tot aan het avondeten.
We gingen toen richting de rivier, op zoek naar een restaurant. De weg ernaar toe was erg mooi, omdat er veel lichtjes waren en er was veel verlicht, zoals het Koningspaleis. ook de rivier was erg gezellig, er liep een soort van boulevard langs. We hebben ergens op een balkon lekker gegeten met uitzicht op de rivier en boulevard. Op de weg terug zijn we nog even gestopt bij het café waar we konden tafelvoetballen en hebben Robin en ik (Holland) Ierland/Engeland 2x dik ingemaakt! Zij dachten dat het misschien aan de kant lag, dus wij van kant gewisseld, maakte natuurlijk geen verschil want we wonnen weer! Dit was erg leuk en gezellig!
We hebben toen lekker, maar kort, in het rustige hostel geslapen.
Toen de wekker om 7 uur ging vond mijn lichaam het dit keer geen goed plan, waardoor ik het eerste uur groen/grijs/geel zag. De busreis ging gelukkig wel weer prima en we kwamen rond half 3 aan in Siem Reap.
Nu doen we even een weekendje rustig aan, want we hebben weer een lange schoolweek voor de boeg! We gaan vanavond nog wel even uit, dus dat moet gezellig worden.
En wie weet, als we nog eens een weekendje vrij hebben, gaan we misschien wel terug naar Phnom Pen, om het Koningspaleis en de Zilveren Pagode te zien, naar de Russische markt te gaan, uit te gaan bij de rivier en een boottochtje te maken bij zonsondergang. Het was toch wel een erg leuke en gezellige stad!
We hebben helaas niet alles kunnen doen, maar wat we hebben gedaan was indrukwekkend, en toch ook wel leuk en gezellig.
We houden jullie op de hoogte!
Liefs, Anne & Robin!
P.s. Er ging wat mis met het verhaal, maar dit is de goede & de foto's kunnen misschien wat langer duren ...
-
09 Oktober 2010 - 13:15
Aad:
Hallo Robin en Anne,
Wat een prachtige en ook indrukwekkende verhalen! Ik heb zojuist ook alle foto's bekeken en die geven een goed beeld van wat jullie allemaal meemaken. Ik ben daar wel jaloers op hoor! Op deze manier een land leren kennen is natuurlijk top! Jullie worden er echt in ondergedompeld. Ik kan wel schrijven "volhouden dames" maar dat gaat geloof ik vanzelf, de tijd vliegt neem ik aan...
Vanavond komen er hier 60 vrienden en vriendinnen van Vincent op bezoek om zijn verjaardag te vieren...Thomas, Maurits, Nadine en Guy zorgen dat het spul het niet te gek maakt. Nog geen alcohol maar wel disco etc...
Vandaag zouden we overigens met Dolf gaan strandzeilen maar dat ging niet door vanwege....te mooi weer en geen wind dus.
kijk al weer uit naar jullie volgende bericht, zo leren wij Cambodja ook een beetje kennen...
De hartelijke groeten,
Aad -
09 Oktober 2010 - 15:23
Door:
hallo lieverds,
Nou, dat was wel een heftig verhaal! Werd een beetje onpasselijk van de foto's. Je kunt je toch niet voorstellen dat mensen zoiets echt kunnen doen...! Die hebben geen gevoel, kan niet anders!
Jammer dat jullie de rest niet hebben kunnen bezoeken, maar misschien komt het nog als jullie je een weekendje vervelen.. Hoop veel te horen van jullie belevenissen, altijd leuk en interessant om te lezen. Nou meiden, maak er wat van en we spreken elkaar weer snel.
Heel veel liefs van ons.
We denken aan jullie! Love you, liefs Door en de rest xx -
09 Oktober 2010 - 19:06
Els:
Lieve Anne en Robin,
Indrukwekkend maar wel heel afschuwelijk die verhalen en foto's. Als je zoiets bezocht hebben moet je vast wel even bijkomen.
Verder lijkt de stad mij mooi; misschien kunnen jullie inderdaad nog eens teruggaan voor bijv. het paleis. Die laatste foto ziet er wel heel gezellig uit Anne; pas maar op anders krijgt oma nog gelijk!
liefs van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley